Oudjaarsdag in oerwoud

Na een redelijke nachtrust, slechts onderbroken door op onregelmatige tijden kukelekulende hanen, sta ik om 8 uur op. Kunnen die beesten de kukeltijd niet wat beter op elkaar afstemmen? Met primitieve middelen probeer ik me toonbaar te maken, een speciale ervaring als je boven het toilet je tanden moet poesten. Tot voor kort werd om 21u tot 5u de generator uitgeschakeld, maar nu is Chi Phat aangesloten op het stroomnet en is er zelfs wifi bij het Bezoeker centrum, zodat u zelfs het reisverslag kunt volgen vanuit de Wildernis. Eerst de stinkende was naar de Laundry brengen en dan omtbijt van pannenkoeken met banaan en koffie. Terug kom ik Jelle tegen, die wel mee wol lopen naar de waterval. Er zijn er meerdere, maar dan heb je de fiets nodig. Eerst lopen een pad in dat bij de rivier uitkomt, maar waar we niet verder kunnen. Dan naar de op foto spectaculair uitziende waterval, maar het blijkt een miniatuur uitgave van die Schafhausen. De foto zal gemaakt zijn in de regentijd, maar midden in de rimboe met het groen er omheen wel erg mooi. Het is wel heet geworden en we zijn dorstig, dus een halve liter groene thee is in en paar slokken leeg. Benji zit bij een sate karretje, waar wij ook wat eten. Vreemd idee om oud op nieuw hier te zijn, want in Cambodja valt Nieuwjaar ergens in maart. We zullen zien of het nog een beetje leuk wordt, oliebollen hebben ee nog niet gevonde in ieder geval. EEN GOEDE JAARWISSELING EN GELUKKIG NIEUWJAAR GEWENST!

Brand en junglerit

Na het geboenkeboenk werd ik wakker van een hoop herrie van een generator ofzo en een soort sirene, gepaard gaand meteen hoop geschreeuw.Volgens mij leggen ze een weg aan door het park om 2u in de macht. Daarna nog geblaf en gejankvan honden. Toch dlaap ik nog we wat. 's Morgens hoor ik dat een huisje onderaan afgebrand is - het was dus brandweer - en 2 van onze hutjes geevacueerd zijn. Mijn douche kraan loopt nog steeds, want de knop komt niet terig en het warmwaterapparaat stast niet in aan, weer koud wassen dus. Ontbijt met uitzicht op zee en lekkere pannekoeken. Vandaag eerst met de auto en dan 50 km fietsen naar een jungledorp. Spannend wat we daat weer aantreffen. Toch zo'n 2,5u rijden en dan worden we afgezet en fietsen 5 km naar restaurant bij de rivier voor een lunch. Dit is de weg van de grens met Thailand, adfalt, maar vrij rustig. Later wordt na de afslag klimmen over een rulle, zanderige weg door suikerrietplantages, mijn banden slippen regelmatig weg. De vrijbuiters liggen voor op ons, maar verderop komen ze plots over een onbegaanbaar pad de jungle uitzetten: verkeerde weg genomen. We fietsen samen tot eind van het spoor asn de rivier. Daar steken we met z'n allen over met een gemotoriseerd vlot cq pontje en komen in Chi Phat, een eco tourismedorp. Dwz de vroegere stropers en houtkappers zijn omgeturned tot natuurgidsen en houders van guesthouse en homestay en leveren wat nodig is voor het verblijf van vooral backpackers. De reservering van bungalowtjes is niet doorgekomen en we krijgen 3 kamersbij een guesthouse, wel primitief want een wastafel ontbreekt, douchen met koud water en alleen ventilator. 50 km erbij = 1.340 km totaal

105 km naar Sihanoukville

Het met 2 in 1 bed slapen icm met kou van de airco is niet bevorderlijk voor de nachtrust. Bovendien krijg ik 2x kramp in het bovenbeen, veroorzaakt door overmatige inspanning? Vroeg op - om 7u ontbijt. Mijn bacon bij het gebakken ei lijkt meer op een plak Deutsche Bratwurst, mogelijk omdat de eigenaar een Duitser is. De relaties zijn me niet helemaal duidelijk, maar vermoedelijk heeft hij een jonge Cambodjaanse sexy dame, die helpt en in de winkel staat. Toen ik gisteren in het zwembad dobberde met de krokodil (max 40 kg), hoorden we een heftige echtelijke ruzie, waarbij de Duitser kennelijk zijn wandelstok gebruikte om te stampen of meer? Vandaag is de Koninginnerit, meer dan 100 km, waarvan het 2e deel door de heuvels. De Vrijbuiters gaan met de auto en willen onze bagage meenemem, beste luu dai uut Rod'n. Overigens kennen ze Cuby and the Blizzerds van Appleknockers Flophouse niet, wat een minpunt is, maar ja, ze zijn ook nog jong. Ik ga vlot vam start met 25-30 km/u, maar later komen Benji en Jelle voorbij en die zien we niet meer terug, dus ik fiets met Fritz, een nogal uitgedund groepje. Het gaat nog aardig in de heuvels, maar later wordt het wel zwaar. Nog een misverstand, waarbij ik denk dat we er zijn, maar Fritz naar het winkeltje ging, dus wachten op elkaar. Het is dan nog een stuk en ik kom lopend in het resort aan de kust asn. Weer de bedden discussie, maar ik wil een bed alleen en we krijgen beide een hutje. Jelle aam zee enik hogerop, maar ga wel zonsondergang kijken aan de Baai met rotsen, waar Jelle zich aan bezeert. In de hut klinkt basgedreun door en knallen, kennelijk van vuurwerk. Geen airco, maar ventilator en waarschijnlijk moet ik vannacht de klamboe naar beneden doen, want er zijn nogal wat kieren. De teller staat op een afgrijzelijke 107 km, een record, dus nu 1.290 km totaal.

Aan en langs de kust

Ontbijt bij de Franse bakker met croissants en koffie, lekker. Maar en korte etappe dus kunnen rustig aan doen en rond het middaguur vertrekken. Op het balkon met zeezicht is het snel heet, dus tijd voor een verkoelende duik in het zeembad, ook met zeezicht om daarna in de ligstoel te lezen , met zeezicht. Grandioos, ik zet vaak bij preferenties 'zeezicht', maar krijg het bijna nooit en hier is alles met zeezicht! Overigens heb ik bijna het boek 'Wild' uit van Ceryl Strayed, dat ook verfilmd is en de Vrijbuiters waren er vol lof over. Die dame loopt de Pacific Credt Trail over een afstand die ik nu ongeveer fiets. Hierna begin ik met 'Dat kan niet waar zijn' van Joris Luyendijk over de bankencrisis. Over die lui die zichzelf hoge bonussen geven om op ons geld te passen, en tenslotte met ons belasting geld gered moesten worden. Kijken of ik daar iets van kan begrijpen... De apen hebben onze spullen met rust gelaten, hoewel Jelle nog bananen in de tas had. De Vrijbuiters xijn errder vertrokkken, dus we fietsen met 4 naar Kampot over 30 km. We komen nog voor een afgesloten brug te staan, daarom over de grote brug naar een resort met zwembad buiten de plaats. Aardige hut, maar met 2p bed en er is geen extra hut meer vrij. Dus dat wordt met Jelle samen in een bed slapen. Lisette heeft het met moeite gehaald, maar voelt zich niet goed, morgen gaan ze ook in weer met de auto. Benji heeft een spontane spaakbreuk en later blijkt dat de Mavic Crossmax tubeless wielen niet te repareren zijn en er km iet passende reserve spaken bij besteld zijn. Totaal nu 1.185 km met morgen weer meer dan 100 km voor de fietswielen en door heuvels.

100 km fietsen naar zee

Vanochtend vroeg op, maar de dag begint slecht, want ik ik los Jelle af met de diarree. Immodium, paar toastjes eten en daarop moet ik meer dan 100 km fietsen naar Kep. We gaan eerst binnendoor over dirtroads en daarna een asfaltweg, waar het afzien is. Ik stop wel een paar keer om bij te tanken. Dat gebeurt met Bachus, een energiedrankje dat een probaat middel blijkt om zijn om in deze slappe toestand de kilometers weg te trappen. Kont en bovenbenen doen pijn, maar ik stap toch niet in een busje. Vandaag is Fritz jarig en ik betaal zijn drankje bij de stops. Samen met Jelle komen we in het St Tropez van ZO-Azie aan. Ee fietsen over de boulevard langs het strand naar het hotel, dat aan zee ligt met een NL eigenaar en zwembad. Gezien de uitgeputte toestand waarin ik aankom, geen fratsen meer, maar vuil afspoelen en liggen. Er hangen wat spullen op balkon, maar ze waarschuwen dat apen er hier met van alles vandoor gaan. Dus misschien zien we straks een aap met m'n tropenpet of Wereldfietsers shirt aan? De vrijbuiters earen hier gosteren al heengekomen en hebben kunnen genieten van de prachtige kust met strand. Zr zijn naar een Granse dokter geweesy en Lixrtte heeft fe nodige pillen; hopelijk kan ze morhen weer meefietsen, want dat is een korte etappe. We eten bij een Frans/lokaal restaurant ter ere van Fritz, eaarbij de gasten opgeschikt worden door een verjaarslied. Vandaag + 105 km = 1.155 km totaal.

Via the Killing Fields

Lekker kerstdiner gehad in een leuke locatie met 4 man, want 2 hebben nog problemen met de ingewanden. Deze 2e Kerstdag hebben we 85 km voor de boeg, maar de start is nogal traag door het dollars tappen en ontbijten. Daarna de stad van 2 miljoen inwoners nog uit zien te komen, waarbij kennelijk geen verkeersregels gelden, behalve het recht van dr sterkte cq die met de luidste toeter. Het 1e stuk is via de grote weg, waar de chaos, gestuif en gekwalm voortduurt. We nemen de afslag naar het Choeung Ek Genocidal Center, 1 van de vele killing fields, waar we een audiotour doen. Hier zijn minstens 20.000 mensen omgebracht en in totaal heeft het regiem van Pol Pot 3 miljoen van een bevolking van 8 miljoen omgebracht in ruim 3 jaar, ongelofelijk. Alles wat gestudeerd had, leraren, dokters en wie niet de gestelde target haalde werd gedood. Niet met de kogel, dat was duur, maar met landbouw gereedschap, bijl en hakmes. Ook vrouwen met kinderen. Dus misdadige regiem wordt zelfs gesteund door de grote machten, is verdreven door het Vietnamese leger en Pol Pot heeft lang in vrijheid geleefd. Het was de tijd van de koude oorlog, die wij hebben meegemaakt. Uiteindelijk zijn pas in 2007 bij een tribunaal enkele hoofddaders veroordeeld voor misdaden tegen de menselijkheid. Maar de huidige machthebbers hebben ook geen schone handen... Na dit indrukwekkende bezoek met als laatste een bezoek aam de Gedenkstupa met duizenden schedels, is het 12 uur geworden met nog 70 km te gaan. Jelle en ik stampppen door over dezelfde drukke weg. Na 25 km kunnen we er af om over een hobbelweg naar een tempel te gaan. En jawel, die ligt weer bovenop een berg. Een keer al die trappen vinden ee genoeg, dus laten deze schieten en gaan aan de nieuw ontdekte doping: Bachus, daarop moet het lukken de laatste 30 km te overbruggen. Mooie route door plattelands dorpjes en echt groene rijstvelden. Uitgeput van het gehobbel kom ik in he Guesthouse aan in Takeo. Eten in het restaurant en vroeg op bed, want morgen fietsen we meer dan 100 km naar Kep aan zee. Vandaag heb ik de duizend km grens overschreden: totaal stand 1.050 km.

Het wonder van Phnom Penh

Van 11 tot 9 uur geslapen, we hadden het kennelijk nodig. Voor Jelle begint de kerst wat minder, want hij moest vannacht regelmatig naar het toilet rennen. Aangezien 97% van de bevolking hier Boeddhist is weinig kerst, behalve de commercieel opgezette kerstbomen. Wat rondkijken dus maar. De ziekenboeg raakt voller, Lizette is behalve stijf ook aan de diarree en Rik is niet lekker. Zij gaan morgen met busje naar Takeo en Jelle wellicht ook, die ligt plat. Alleen dus maar naar Koninklijk paleis met zilveren pagoda, dat gesloten blijkt omdat de koning moet eten en rusten, dus naar het museum met veel godenbeelden. Op de kade staat een gehandicapte man met weegschaal. Omdat ik me sinds Thailand niet meer gewogen heb, stap ik er op. Een kerstwonder: hij geeft 85 kg aan, dus 8 kg afgevallen! Ik geef de man gelukzalig 500 rieljes, de plaatselijke munteenheid. Maar ik denk dat het eerder 90 kg moet zijn en het apparaat ontregeld is. Mijn shirt is ondertussen aardig nat, maar daar heeft een vrouw in een winkel een oplossing voor: een bamboe T-shirt geeft geen zweetplekken en stinkt niet, ideaal maar wel bijna 50 dollar. Dat is hier ook een gigantisch bedrag, dus laat maar, er lopen meer zwetende westerlingen rond... Heerlijk kerstdiner met sfeer.

Naar hoofdstad Phnom Penh

We verblijven 2 dagen in een als luxe aangeduid hotel om Phnom Penh te bekijken. Zou ik nu eindelijk een warm bad kunnem nemen? Het hotel blijkt in het centrum te liggen. Ze willen Jelle en ik eerst in een 2-p bed stoppen, maar dat lijkt geschikter voor ons stel. Wij krijgen een familie-kamer met een 2p bed en 2 1p bedden. Ik vraag de receptioniste grlijk ten dans, maar zover reikt haar Engels niet. En, hoera, we hebben een bad, met warm water voor zolang het duurt. Het lukt me in ieder geval eens het meeste stof en vuil af te weken. Mooie etappe vandaag door laaggelegen en armoedig gebied. Verbazend dat het hier maa een tiental meters boven zeeniveau is, terwijl de Mekong delta hierna nog komt. Na 10 km komen we bij een nieuwe belangrijke tempel, die bovenop een heuvel ligt, heet ook ... Oudong. Beneden een heiligdom, maar wij moeten meer trappen op dan om de Martinitoren te beklimmen om boven te komen, deels zonder schoenen. Er zijn wel bedelaars en ook meisjes die bij het meelopen koelte toewaaien. Op ca. 30 km eten ze kip van het spit, maar ik hou het bij een broodje. Ja, er worden hier een soort banquettes verkocht, waarvan ik bij het ontbijt al 1 op had. Voortdurend hebben we wind tegen en komen nog over een soort afsluitdijk. Het loopt niet, ik voel me nog wat slap. In de buurt van Phnom Penh wordt het steeds drukker en in de stad een heksenketel. We wurmen ons er door tot het hotel. De Vrijbuiters liggen achter en later hoor ik dat Lizette is aangereden door een brommer met 4 personen er op. Wonden zijn bepleisterd, maar de schrik zit er in. Ee zullen ergens gaan eten op kerstavond, maar verder zullen we er weinig van merken, denk ik. Het wordt in een resto aan de kade, waar de rivier in deMekong uitmondt, een beeg zlak Lok. Daaarom maar iets om over na te denken in het kader van de kerstgedachte. We zien hier veel armoede, maar wel vrolijke kinderen, die ons toezwaaien. Aan de andere kant heb ik nog nooit zoveel dikke Lexussen zien rijden als hier. Macht en corruptie zullen hier welig tieren. Een eerlijker verdeling van ons bezit lijkt een mooie Kerstwens. 55 km gefietst = 965 km totaal.

Over grootste meer van ZO-Azie

Volgens mij is het nu woensdag 23 dec. maar ben een beetje de tel kwijt, Gisteravond met Jelle naar de Oude Markt gegaan om 1 broek van de 2 te ruilen. We dachten allebei dat het dezelfde  kleur was, maar daar aangekomen zien we dat ik toch een groene en bruine heb gekregen, prima kleuren voor een natuurmens op leeftijd. We worden omgepraat om op het balkon van een restaurant te eten met uitzicht op de rivier. Idd mooi en er staat ook nog een 200 jaar oude Boedha boom voor m'n neus! De heilige vijgenboom of Bohdiboom komt ook in mijn presentatie voor. Goed eten, ik kies voor een echte Fish and chips. Teruglopend is het een drukte van jewelste met een avondmarkt. Het is wel erg toeristisch en je wordt voortdurend aangesproken: Sir, tuktuk of sir, massage. Vandaag 7u vertrek, dus 6u op.

We fietsen van Siem Reap naar de haven aan het Tonle Sap meer. Eigenlijk een brede rivier, die in de regentijd veel groter is. De fietsen en tassen gaan op het dak en binnen is airco. We zien veel vissersbootjes, vaak met kinderen en drijvende dorpen. Het wordt weer wat smaller tot een rivier, die in de Mekong uitmondt. De boot gaat gast naar Pnom Pen, maar de fietsers gaan er via een andere boot eerder af. Even fietsen en eten Rik is ziek en de Vrijbuiters gaan met een busje naar het Guesthouse in Oudong. Ik moet daar ook naar het toilet, maar terug bij de fiets krijg ik weer enorme aandrang en haal het toilet niet meer. Wat een elende, fietsbroek en nieuwe korte broek kan ik weggooien. Voel me slap en het blijkt dat we nog u 50km moeten fietsen. Geen leuke rit lsngs drukke weg met veel kwalm, rook, stof en getoeter. Douche is ook nog koud, dus lekker schoonmaken is er niet bij. Immodium slikken, wat nasi eten en dan kom ik niet meer van bed, maar ben wel wat opgeknapt.
60 km erbij = 910 km.

Grootste tempelcomplex ter wereld

Zondagmiddag om 14u afgesproken met de Cambodjaanse fiets-vriend, die me m.n Angkor Wat en Angkor Thom zal laten zien. Hier woonden van 11e -14e eeuw miljoenen mensen.
Het is echt gigantisch en indrukwekkend. Alles bewerkt met vooral basreliefs. Beschrijven is zimloos, je moet het in beeld zien. Zal daarom wat foto's op de groepsapp zetten.
Komende dagen verder bekijken, we zijn hier 3 dagen.
Ook is er een site, waar de historie van de Rode Kmer in beeld gebracht wordt ter lering. Luguber is een gebouwtje waar de schedels en botten zijn opgestapeld ter afschikking. Ook veel mooie oude bomen hier trouwens. Dit was een oerwoud tot een Fransman eind 19e eeuw dit wereldwonder ontdekte. Ik ga nog op zoek naar met boomwortels overwoekerde
tempelresten. Over 2 dagen fietsen we weer verder.

Maandag 21 dec. uitgeslapen en na ontbijt met toast eerst het postkantoor zoeken. Op de fiets want het ligt bij het koninklijk paleis. Dat is de wijk uit de Franse koloniale tijd aan de rivier. Daar bezoek ik een erg mooie Wat, een Boedistisch hoofdkwartier lijkt het, en kom langs de Oude Markt met alles voor koopgrage toeristen. Terug wil ik langs de Giant fietsen zaak om een kraak in de trapas te laten controleren. Dit resulteert in een complete afstelbeurt van de versnellingen, schoonmaken en smeren van de ketting, geheel gratis.
Vanmiddag maak ik een fietstocht langs eem aantal tempels, waaronder Ta Prom, dat nog steeds overwoekerd is door bomen. Ook hier struikel je over de Chinesen met selfy-sticks. Hit me with your selfystick zal daar wel een hit zijn. Ik probeer desondanks foto's te maken van bijzondere bomen voor mijn bomen-presentaties. Na een stuk of 6 bereikt het tempel opnamevermogen een dieptepunt en kap ik ermee. Het fietsen in dit verkeer is een sprciale belevenis, want op een kruispunt komt verkeer van alle kanten en je komt er alleen door door met doodsverachting door te drukken, want uiteindelijk remmen ze toch wel af. Weer in het hotel bekijk ik de was die voor 2 dollar is gedaam en mis m'n lange broek. Gelukkig blijkt die nog bij de laundry aan de ook overkant van de straat te hangen, langere droogtijd?
In 2 dagen 50 km fietsen langs tempels = 850 km totaal.
Morgen rustdag met pruttelen aan het zwembad en rondslenteren door Siem Reap.

Gast op Kerstfeest voor kids

Fritz is gisteravond ook in het hotel aangekomen, na de wonderbaarlijke verschijning van van zijn paspoort in de 7eleven bij het T3 hotel in Ubon, onze startplaats. Vanmorgen zit ik bij Fritz te ontbijten, als onze Cambodjaanse vriend er al is. Achterop de brommer ga ik naar de happening van het Kerstfeest voor de kinderen. Het is een groot terrein met een open hal met hoog dak, bikepark, zwemplas en containers van de organisatie Elevate, een Zwitserse organisatie, verbonden aan het ICF genootschap ofzo. De projectmanager Koni Schwart geef me een hand en vraagt naar mijn komst.
Honderden kids zijn er al of worden in busjes afgeleverd. Er worden allerlei spelletjes en gedaan ik help als het kan, ook met uitdelers voor straks, maar het is vaak niet duidelijk wat er gebeuren moet, dus ik kijk het aan. De kids komen voor het kerstspel naar de hal. Creatief en vaak komisch wordt het geboorteverhaal van Jezus nagespeeld. Een man met extra lange flaporen speelt de ezel met Maria op de rug, maar de os in de stal is echt en dreigt even uit te breken. Hartstikke leuk gedaan met primitieve middelen. Ik geniet.
Vervolgens gaan groepen langs nummers, waar iets gedaan wordt. Ik help bij het vullen van vvan teiltjes, waar ze het handen wassen met zeep kunnen oefenen en op een andere plek wordt het tandenpoetsen gedemonstreerd en krijgen ze tandenborstel en -pasta mee. Tchamun? brengt me om 11u terug. Hij biedt aan vanmiddag mee te fietsen om de tempelcomplexen te laten zijn, prive gids dus. OK, lijkt me leuk. We hebben 3 dagen om Angkor te bekijken.

Bus en bike naar Siem Reap

Along Veng was het laatste bolwerk van de Rode Kmer, waar men zich pas in 1997 overgaf. Borden van de Cambodja Peoples Party zie je overal en we zijn het laatste hoofdkwartier en graf van Pol Pot gister gepasseerd. Het was een heel gedoe om een afspraak te maken voor  het 1e stuk van 50 km bij de broer van de serveerster van het restaurant. Vandaag zou om 8 uur iets komen en uiteindelijk krijgen we alle 5 fietsen en 6 personen in 1 pickup gepropt.
Het blijkt dat de broer van met een vriend onderweg is naar het restaurant waar we afgezet zijn, dat wordt nog 1,5 uur wachten, dus kunnen we wat eten met fraai uitzicht op de bush.

Ze fietsen dan met ons mee, heel aardig. In straf tempo gaat het richting het grote complex van Angkor. Nog een stop bij 1 vd vele stalletjes met van suikerriet gebrouwen snoepjes, proberen en kopen. Na een lunchstop wijken de gidsen af van de geplande route. De meesten willen die volgen, maar ik vind het wrl zo fatsoenlijk om met de lokale jongens mee te fietsen. We komen bij de balie voor de tickets voor Angkor, waar ik eem 3-daagse pas koop voor 40 dollars. De jongens hebben 100 km gefietst en we gaan naar het hotel. Bij een drankje worden we uitgenodigd voor een kerstviering voor kids in hun kerk. Ik spreek morgen om 8 uur af, of anderen mee gaan is nog niet bekend. Aardige lui in ieder geval, maar de Engelse conversatie is moeizaam. Luxe hotel met zeembad in Siem Reap.
Plus 50 km in zadel = 800 km

Problemen aan grens Cambodja

De laatste dagen hebben ik en anderen het 's nachts koud gehad. Ondanks het uitzettem van de airco en een dun dekentje. Het blijkt dat het 16 graden is, evenveel als het overdag kennelijk im Limburg is?! Maar hier valt het mee in ons luxe huisje en ik slaap goed.
Ondanks dat een continental breakfast in de menu-kaart staat, moeten we de dag weer starten met natte of droge rijst. Vandaag gaan op een bergpas de grens maar Cambodja over. Eerst heuvelachtig en na 50 km komt met serieuze klimwerk. Asfalt, maar rustige eegen, waar de honden van profiteren door midden op de weg te gaan liggen of massaal over de weg te lopen. Benji, Jelle en ik stoppen na ca. 30 km maar ik fiets verder op zoek naar eten en winkeltje. Op de helft stop ik bij een winkel, zie niemand meer en denk de laatste te zijn.
 Een vrouw roept daar: hello, how are you, where come from,  where are you going, how old are you, are you married, en you are handsom? En komen meer vrouwen bij met hetzelfde riedeltje vragen. Aan de slechte, rode tanden te zien, kauwen ze betelnoten en er komt een fles drank op tafel. Ik ben er flauw van en fiets door, het wordt armoediger. Op een volgende stop komt ineens de rest van de groep aan. We bezichtigen later nog de 1e Kmer tempel.

Er wordt niet gelunched, maar we beginnen aan de klim, steil, dus ik moet deels lopen. Plots een kreet van achteren, ik loop terug en zie Fritz met het cranckstel in de hand staan, trapas afgebroken. Ik ga verder en Rik meldt dat Fritz en Lizette een busje oid zullen nemen naar boven. Wat verder de steile helling op stopt een chique, zwarte pickup voor me, een man stapt uit en nodigt me uit mee te rijden. Aangezien het onbeleefd is om zo'n aanbod af te slaan, ben ik wel gedwongen mee te rijden. Op dat moment passeert de pickup met F+L.0

We worden boven voor de grens afgezet, waar we eerst door de Thai paspoortcontrole moeten met inlevering van het tijdelijke visum. Vervolgens blijkt dat Fritz z'n paspoort niet in fe stuurtas zit. Het kost ons uren om te zoeken en de consequenties te bespreken. Ondertussen vermaken L en ik ons met een official met fruitbomen en een pratende vogel. De hotels en ambassade zijn gebeld, maar wij kunnen niet verder helpen en moeten door.
Met 5 dus naar de Cambodjaanse controle en visum aanvraag. Kost maar liefst 30 dollar pp en we zitten naast elkaar allerlei formulieren in te vullen voor een man die een indruk wekkende sticker in de papoorten plakt. Ik maak wat grapjes met de man, waar L van in de slappe lach schiet. Daarna weer naar andere sterren-figuren, voor controle en nietje door formulier. We dalen aan de andere kant af naar Along Veng, waar we snel het guesthouse vinden. 's Avonds eten en een vervoer voor de volgende dag regelen, want we missen dagenlsng onze reisleider. Als degene met de hoogste ancieniteit eordt ik tot plv reisleider gebombardeerd, of ik daar blij mee ben? In ieder geval weer ondererrp voor grapjes, we blijven er vrolijk onder. Ik heb nog de nodige Thaise Baht, dollars willen ze hier ook, maar soms moet je met veel Riel betalen, die weinig waard zijn, dus knap ingewikkeld.
+ 80 km = 750 km

Naar ander Si Sa Ket

Met de Vrijbuiters (die uit Roden dus) ga ik als ontbijt naar een goede koffietent, waar ik een rozijnenbrood bij de Americano neem. Men is daar een slinger aan het ophangen, die verdacht veel op een duizendklapper lijkt: een trits rotjes! Er worden meer rollen munitie opengemaakt en opgehangen. De bediening heeft het over een Chinese Opera? Als we weg fietsen zien we even verder een optocht met veel lawaai, draken en dansgroepen die winkels in en uit gaan. En regelmatig oorverdovende herrie van vuurwerk.
Lizette heeft een remblokje verloren, dus naar een fietsenzaak. Die heeft het model inschuif blokje niet, dus haal ik het uit mijn voorraadje reserve-materiaal. Monteren en opgelost.
Gelukkig grotendeels fietsen over asfalt, licht heuvelachtig, waarbij ik veel kopwerk doe. Dit resulteert erin dat ik even niet oplet, een afslag mis en de rest kwijt ben. Kom dus als laatste op het resort aan, dat in de regio Sisaket ligt, naar de hoofdplaats Sisaket, waar ik eerder langsgekomen. Mooi huisje met eindelijk een echt bad!
60 km vandaag = 670 km totaal.

2 dagen touren met groep

Omdat we nu met het groepje van 6 fietsers onderweg zijn, volhen we het reisschema op defietstoerist.nl en zal blog minder uitgebreid zijn. We zitten 2 dagen in een resort in Kantharalak, waar wifi bij de bungalow niet werkt, dus bij de receptie even bijwerken.

We zijn naar en door het platteland van ZO Thailand aan het fietsen met rijstvelden en rubber plantages. We komen buiten Ubon al snel op de bekende onverharde dirtroads met rode gravel of met veel kuilen en hobbels, die Fritz feilloos weet te vinden. Dat maakt het een vrij zware, lange 1e etappe. Onderweg stoppen we bij een winkeltje, waar de vrouw een kind in een hangmat wiegt. Aangezien ze ons gaat helpen, neem neem ik de taak van aan het touw trekken over. Dit gaat goed tot het kind de ogen open doet, mij ziet en het verschikt op een krijsen zet. Volgens mijn medereizigers val ik in de smaak bij een 2e vrouw met praatjes, waar ik danook mee op de foto moet.
De 2e dag zouden we het Kmer tempelcomplex Preah Vihear bezoeken, dat net over de hrens ligt en betwist geboed is. Er zijn de nodige projectielen over en weer geschoten, de grens blijkt dicht en Cambodjaanse soldatem ligge waarschijnlijk te slapen, maar misschien wel met de geweer in aanslag, wie weet, dat kunnen we beter niet riskeren. Daarom maar een rondrit door dit afgelegen gebied.
Van Ubon naar Kantharalak 95 km + rondrit  75  km = 610 km.

Dag vrij in Ubon Ratchatani

Jelle ligt nog gestrekt, maar ik slaap toch niet dus ga naar beneden. Hier ligt een nieuwe dekbed ipv een flut ding, dus is te warm eronder en erboven lig je in de waai van de airco. Groeten doen ze hier trouwens ook met een waai. Wat pruttelen en dan Ubon maar in. Om 12 uur is een breefing. Daarna gaan ze weer eten, maar ik hoef niet, dus ga met Benji, de neef van 19 van Fritz, flappen tappen. Dan moet men langs een fietsenzaak voor spul en daarna ga ik met Rick en Lizette uit Roden naar de Mun rivier en rondje Ubon laten zien.
Bij het winkeltje waar ik vorige keer een leuk T-shirt kocht weer koffie gedronken.Het shirt dat ik leuk vind is er niet in XL, dus het wordt een ander, maar ja voor nog  geen 4 euro?
Hier zie eindelijk een paar ansichtkaarten, zodat ik enkele kan versturen. Ik had al een stander voor de fiets meegenomen en die later gemonteerd. 's Avonds samen uit eten en we zullen morgen vroeg op moeten voor een tocht van ruim 90 km.
Geen fiets kilometers, maar pijn aan de voeten van het geslenter.

Laatste stuk alleen

Weer een knoeterhard matras en op zo'n  moderne TV is geen aan/uit knop te vinden, dus staat de hele nacht aan met een blue screen. Op den duur heb ik er een shirt over gegooid.
Het stuk Si Sa Ket - Ubon Ratchatani zal druk zijn, maar is niet te vermijden, tenzij met de trein. Zelfs de route voor wandelaars van Google maps gaat daar langs. Maar eerst kijken of ik een grote zaak zie, die een leesbril op ongeveer mijn sterkte heeft, of brillenzaak.
Voor het spoor ga ik van de 226 af een rustige weg op, eerst asfalt, later omverhard en daarna single-track. Maar komt goed en blijft een fraaie route tot de rondweg van SiSaKet.
Verderop kom ik langs een Tesco waar een brillenzaak zou zijn. En jawel 2 dames smerem me niet 1, maar 2 modieuze leesbrillen sterkte 3,5 aan.
Het zou vandaag 80-85 km zijn, maar na 42 km staat op een bord nog 58 km naar Ubon = 100 km! zin een plaats zie ik dat de andere tas ook losraakt van de ophanging. Onderweg naar het station kom ik langs een fietsenzaak. Proberen of ik daar kan repareren; met gezamenlijke inspanning lukt dat prima. Ik wil betalen, maar dat mag niet. Daarom geef ik de jongen mijn pas gekregen shirt, er worden foto's gemaakt en ik krijg water mee. Nog 35 km doorbuffelen naar Ubon. Het T3 hotel kan ik goed vinden. Fritz en Jelle zitten er al. Na opfrissen samen eten; de rest van het gezelschap: neef van Fritz en stel uit Roden.
+ 100 km = 440 km tot nu.

Bril kwijt langs de A2

Weer in m'n Bike for Dad shirt gehesen, maar ondanks maat XXL spant het toch om de happy Buddha, dus masr opvallend oranje shirt weer aan met NL maat L die ruim valt. Vanmorgen toast voor ontbijt en er een flinke omelet op besteld. En dan de stad uit via de 226, die de aangewezen weg lijkt naar UbonR, maar erg druk is en nog 15 km 4-baans. Ik bedenk dat je dat in NL niet in je hoofd zou halen langs een soort A2 te gaan fietsen. Bij een stop wil ik m'n gewone bril opzetten, maar vind die niet. Gek, ik heb tijdens het rijden bril gewisseld en hem in de stuutas gedaan. Het lijkt er op dat hij er uit gevallen is zonder dat ik het merkte. Vervelend, maar het was de oude bril, mijn goedr ligt in Sittard en om 10 km tegrn het verkeer in te fietsen? Later haal ik de reserve leesbril onderuit de tas en die breekt gelijk, glas eruit. Met tape geprobeerd vast te zetten, maar dat is niks. Dus ik zal me moeten redden met 2 zonnebrillen, dag en nacht.
Het loopt lekker over de vluchtstrook. Het zadel iets lager voorkomt kennelijk pijntjes en krampjes. Kom nog langs een zittende Boeda, die hoog boven de bomen uitsteekt. Het resort , moet ik herkennen aan het telefoonnummer dat eindigt op 046! Maar goed te vinden en hut ziet prima uit, nieuw. Aan de overkant leek een restaurant, maar s avonds is het daar pikkedonker. Drinken halen bij de beheerders. Dan komt de dame me vrahen of ik eyen wil, dan , maakt ze het, niet te geloven. Ze komt met soup en fried rice, dus hoeg niet met lege maag nssr bed. Later wordt op de deur geklopt en staan ze daar met een shirt van het park  - for free, ongelofelijk. Dat zal ik bij vertrek morgen wel moeten dragen - fietsende reclame.
80 snelle kms er bij = 340 km tot. = Sittard - Groningen.

Rustdag wordt Bike for Dad

Na ontbijt direct naar de startplek om uit te zoeken hoe het zit. Bijna de hele stad loopt in een Bike for Dad shirt rond. Zowaar de 1e stand is voor de inschrijving, waar ik als enige op de lijst in latijns schrift invul. Deze inschrijving wordt op de gevoelige pixeltjes vastgelegd. De start is om 15u lokale tijd, dus ik kan nog de stad verkennen. Rondslenterend scoor ik nog een BfD wielrenshirt en bezoek 2 Wats. Bovendien moest ik nog naar de kapper, dus dat kan mooi hier voor een paar euro. Een dame millimetert met schaar en tondeuse het stugge Hollandse haar op tropenlengte. Wasbeurt na en ze probeert extra's aan te smeren als scheerbeurt en facial masage, maar ik moet me gereedmaken voor fietstocht. Voor de duidelijkheid: deze tocht is van de kroonprins voor zijn geliefde vader HM King Bhumibol.

Zelden zo'n leuk evenement meegemaakt als dit, met duizenden Thai fietsen over afgesloten sneĺwegen. Met uit de sloot opgeviste barrels, racefietsen, kinderfietsjes, mountainbikes met XXXL banden, en zo meer, wat een festijn.  Fantastisch, nog meer mensen langs de weg zwaaien met vlaggetjes en roepen. Tientallen kinderen juichen en delen water uit langs de kant. Een complete politie- en legermacht is uitgerukt, alles staat hiervoor stil. Op de helft, 15 km,een pauze met water, medische verzorging, live muziek en bekoorlijke danseressen. Dit moet je op de foto zien en daarvan heb ik er veel gemaakt. In bijna donker komen we over de finish, waarna het feest daar doorgaat. Het volkslied wordt zel tv 2x gespeeld. Ook is daar een bakje eten voor de fietsers, dus dineren is niet meer nodig. Daarom ga ik naar een hippe tent voor een koffie met regenboogtaart.

Een hoogtepunt dit evement, waarvan ik later op de TV in het hotel de beelden zie uit Bangkok - massaal. Tenslotte zat in mijn EHBFO doos een passend batterijtje voor de fietscomputer, zoals het hoort, dus die kan ik weer gebruiken. En het geplande (oli)Phant hotel is gecanceld, ik blijf een extra nacht in dit Grand hotel. Morgen richting Si Sa Ket.
30 niet-GPS-km = 260 km.

Langs historical park naar Surin

Slecht geslapen, hard bed, haan van slag: die kukelekuut hele nacht door en allerlei lawaai, kennelijk uur lang orakel of ochtendgebed voor een groep arbeiders om 5 uur 's morgens?
Opm. het lukt niet om foto's hier te downloaden, dus het fotoalbum komt later wel.
Om 6u nog even geslapen en daarna gepakt en ontbijt van rijstprutje en, hoera! gebakken banaan. Het belooft weer een mooie dag te worden, maar tot Surin lijkt accomodatie lastig te zijn. Wellicht lange etappe en weinig tijd om het kleine Angkor Wat onderweg te bekijken. Gisteren wassie gedaan, maar gaat nog nat de tas in.
Zoals ik vreesde is het een steile klim naar Phanom Rung - 350m. Daar aangekomen blijkt het Eftelimg te zijn. Een buschauffeur gaat z'n Engels op me oefenen, terwijl ik het uitgezwete vocht weer aanvul. Later zegt hij dat ik er niet fietsen kan en ik weet niet hoe groot het is. Hij raad aan naar het rustiger Phanom Muang te gaan. Na een nog steilere afdaling blijkt dat omfietsen te zijn. Dan maar niet; het zijn Kmer heiligdommen en voor de grootste, Angkor Wat inCambodja, krijgen we meerdere dagen.
Stug doorfietsen met onderweg echte Army Coffee, wat eten en smoothie. Dat geeft munitie in de benen. Het is armoedig landbouw gebied met houten huizen op palen, voor onderdak lijkt het niks. Na 70 km kom ik op de 226, die een drukke 4-baans weg is, wel met strook voor langzaam verkeer. Nog 20km en langs de hele weg is het vlaggenparade. Om de 50m 3 vaggen, 2 van Thailand en 1 van het koninklijk huis, denk ik.
In Surin aangekomen op zoek naar hotel, het Petchkasem Grand  heeft sterren en reviews, in het centrum voor de rustdag morgen.  Dan is het Bike for Dad en ik fiets zowaar door de start/finish boog. Podium staat al opgesteld en een terrein vol met standjes. Een echt evenement, dus ik vermaak me morgen wel. De receptioniste weet niet hoe laat het begint. Alternatief is naar de olifanten show, maar die is morgen niet, zegt ze. Het Grand valt wat tegen, maar te doen en goed bed. Alleen liggen in kingsize bed voeten nog buitenboord.
90 km er bij = 230 km tot.

Mooi fietsen met afvaltas

NB de max. speed op de gps was 95 km/u, maar toen lag de fiets in de pickup...
Bij het afrekenen, kreeg ik nog geld terug, waardoor m'n bungalow ca. 12 euro kost. Vandaag voor de 2e maal de, meest, afdaling naar Non Din Daeng. Gisteren geen tijd voor, maar nu kon ik genieten van het uitzichtpunt over het stuwmeer en de groene bergen. Iets verder bij een Wildlife Sanctuary gestopt, maar daar kon ik verder niets bekijken, zij beheren het reservaat voor olifanten en andere bedreigde dieren. Ontbijt bij een 7-Eleven, waar je tenminste koffie en een klef broodje kunt krijgen.
Ruim halverwege rij ik een Wat binnen (jullie weten nu wat een Wat is) en dondert plots een tas van de fiets. De monniken kijken even op en gaan verder met mediteren of verlichten, denk ik, want ze helpen niet even. Inpectie brengt het probleem aan het licht: de ophanging is van de tas afgebroken. Vaude, een slechte beurt. Problemo als je door de rimboe fietst, maar ik ben in een stadje. Op zoek naar een Gammaatje voor schroefjes en moertjes. Lieftallige dames helpen me aan de juiste maat voor 12 Baht, een paar cent! Gered, ik kon ze wel zoenen. En ze verkopen tuinsets waar ik dankbaar gebruik van maak voor het reparatiewerk. En hij hangt weer.
Een prachtig landschappelijke omgeving, waar ik door fiets en op het succes neem ik een ijsje bij een kromgebogen vrouwtje met een paar tanden en doek om het hoofd van 78 jaar. Trots vertel ik dat mijn moeder 95 is, maar niet dat ze er een stuk beter uitziet. De berg waarop het  historische monument Prasat Phanom Rung moet liggen, komt in zicht, wel hoog! Een Thaise sportfietser wijst me waar het Smart resort ligt. Ze spreken daar weer nauwelijks engels en weten ook niks van een reservering. Maar heb een hut en die kost ruim een tientje, maar met ontbijt.
Gefietst 50 km = 140 km totaal.

Lange etappe - kort bericht?

90 km gefietst over pas van rond 300m, slechte start, maar uiteindelijk in donker in het bungalowpark aangekomen. Dat is het in notedop. Nu rusten...

Vanmorgen binnen 1km pech. Bij proberen van de versnellingen schakel ik ketting in de spaken: spaak stuk. Bij wandeling gisteren al langs fietsenmaker gekomen, dus daar heen. Aardige lui, snel geholpen en 5 spaken vervangen voor ruim een tientje. Gered. Vervolgens geeft de fietscomputer niet goed aan,  zodat ik niet waar af te slaan. Waarschijnlijk batterij van zender leeg, zul je net nu hebben. Gelukkig werkt de kaart van T-C die Fritz stuurde goed op de Garmin GPS. De weg is vrij druk met verkeer, maar heeft een vluchtstrook voor langzaam verkeer, dus verder te doen en door mooi landschap. We meerdere malen gefilmd bij wegblokkades, want het is grensgebied met Cambodja en er worden nog steeds mijnen geruimd.
Lekkere gebakken rijst gegeten bij een Zweedse vrouw, die me de oren van de kop kletst, maar slecht engels spreekt. Ze waarschuwt voor een zware klim, ohlala. Dit is een weg door de Nationale Parken op de heuvelrug, dus er is een pas. Schitterend groen, maar
in de klim is deels geen vluchtstrook, dus het fluorhesje en lampen gaan aan. Ik heb wat last van kramp in de bonen, dus ook stukjes lopen om de spieren anders te belasten. Het blijft ophoogte op en neer gaan. In Non Dindaeng bij roadblock naar hotel gevraagd. Het blijkt dat ik daar al 7km langs ben... terug bergop? Het is nu donker. Een aardige man brengt me met de pickup en wil geen fooi. Het is een resort met grote borden inThais schrift?! Bovendien spreekt niemand redelijk engels en weten ze niet van mijn reservering. De mail van Agoda kan ik op de tablet laten zien, maar het is wat vreemd. Uiteindelijk krijg ok koffie, sleutel en een cola, eind goed al goed en nu plat.

Morgen start solo fietstocht

Vanmorgen, maandag, wekker op half 6. Fiets ligt al in delen in de Honda Civic. Pakken en buiten ontbijten met de vriend uit Bhutan, die mee gaat en door naar vliegveld. Rijst natuurlijk met omelet en groente. Met m'n frame samen op de achterbank naar het spoorstation, dichtbij. Als het daar niet zou lukken, had ik nog tijd om 30-35km Bangkok in te fietsen naar hoofdstation of bus. Maar wat niemand geloofde: er is een loket met een man erachter. Kaartje kost omgerend nog geen 1,5 euro.Maar de gastvrouw had niet van de fiets uitgelegd, dus kwam er later 99 Baht voor de fiets bij. Met fiets over de rails naar perron en afscheid genomen. Geen bagage wagon, maar met hulp van seingever op portaaltje. Het is me niet duidelijk waarom ik bij de monks / disabled mocht zitten?
Mooie treinreis van 4,5 uur langs rijstvelden en de bergen van het NP op de achtergrond.Regelmatig komen mensen met eten en drinken door de trein. Er wordt wel aan het spoor gewerkt, vandaar misschien dat devwebsite van het spoor vermeldt 'under construction'. In Aranyaprathet, dat bij de Cambodjauanse grens ligt, aangekomen blijkt het c3ntrum afgezet ennlopen er heel veel jongelui in militair kloffie met geweer. Goede oppas voor de fiets als ik winkel. Met ze gegeten en gepraat, maar het wordt me niet duidelijk wat er is - fathersday? Ik scoor een echte 'Bike for Dad' polo want dat is komend weekend! Om 14u in het prima Indochina hotel aangekomen. Bij nog stukje wandelen kom ik bij een Wat - een grote tempel met monniken. Dan eten bij het zwembad met live muzak. Tot nu gelukt wat ik gepland had en morgen uitgerust aan de 400km fietsen naar Uban Ratchatani beginnen, waar ik Fritz en de groep ontmoet. Etappe: 80 ~ 85 km langs de 348 naar weer een hotel. Ben er klaar voor.

Goed aangekomen na zoekwerk

Lang onderweg, maar goed aangekomen in Bangkok. Zo'n 24u later, maar het is hier 6 uur vroeger en ca. 2 x 6u in vliegtuig. Nu heb ik wel de film Walk in the Woods gezien - goed, met Robert Redford - over 2 oude mannan die 2.000 km de Appalachian Trail gaan lopen (ik hou het maar bij fietsen). En weet nu ook van de perikelen van de Minions. Aangekomen geen vragen over visum, gewoon vermeld dat ik per fiets Thailand verlaat. Doordat we ziek waren is het pakken er een beetje bij ingeschoten. Fiets is in doos goed het viegtuig uitgekomen en in een rustig hoekje in elkaar gezet.Maar waar heb dat mes nu opgeborgen? Dan maar met nagelknippetje tieraps losgemaakt. En de fietspomp niet niet meer getest op autoventiel. Met kop koffie rustig binnenste van pomp bestuderen en proberen tot er lucht in de band gaat.
Maar nu nog wegfietsen met die drukke autowegen... veel lastiger dan op de kaart lijkt.Tig keer hotel gevraagd, uiteindelijk fiets een jongeman mee en komen we bij het hek van een groot dorp. Een bewaker brengt me nasr het adres, een particulier dus. En de dames wilden mij oppikken, maar hebben iemand uit Bhutan meegenomen; zeker mr Haak want er kwam een fiets achteraan. Die was gelukkig met mij en ik hoefde er niet meer uit, want de gastvrouw heeft gekookt en we hebben samen buiten gegeten. Alleen het seafood valt me nog niet goed, maar 4 soorten fruit na. Lekker exotisch.
Morgen vroeg op want dan brengen ze me naar de trein van 7:00. Het xal me benieuwen of er een loket is en of er kaartjes verkocht woreen of niet. Zoniet een alternatief bedenken om naar Aranyaprathet te komen. Lukt dan een scenic trenreisje op de Oostlijn naar Cambodja. .